Dag 6: Puno

Dag 6: Arequipa naar Puno
Vandaag ging de wekker ook weer lekker vroeg want om 7:00 moesten we weer gaan ontbijten. Toen nog voor het ontbijt een taxi geregeld en om 07:45 werden we opgehaald. Om 8:35 vertrok de bus, maar vijf minuten te laat, wat eigenlijk niet heel veel is hier in Peru. Na een uurtje rijden waren we ongeveer Arequipa uit en reden we over dezelfde weg als we gisteren reden naar de Colca Canyon. Vandaag kon ik beter tegen de bochtige wegen en de hoogte en gelukkig geen last gehad hiervan. Wat ons opviel tijdens de rit was dat die Peruanen niet heel veel snappen van logische wegen leggen. Waar je eigenlijk in een rechte lijn van A naar B kunt gooien ze er hier nog acht bochten in, waarom? geen idee. Na een paar uur veranderde het maanlandschap naar een mooier en kleurrijker landschap met bergen. Ondertussen kwamen we na een tijdje ook een aantal mooie meeren tegen. Hierna reden we nog even door een wat minder bewoond gebied maar al snel kwamen we aan in de stad voor Puno. Hier maakten we een korte tussenstop, wederom geen idee waarom, waarna we door het drukke centrum verder reden. Het centrum was wel goed kleurrijk door de vele kraampjes en mobiele eettentjes. Nadat we de stad uit waren was het een rechte lijn naar Puno. We kwamen ongeveer 50 minuten te laat (15:50) aan in Puno maarja daar hadden we al rekening mee gehouden. We hadden de eilandtour van 16:00 maar nog niet geboekt en dat was een goede keuze. We merkten wel meteen toen we hier in Puno waren dat het een stuk kouder was. Ohja, Puno is trouwens de stad aan het Titicacameer en het Titicacameer is dan weer het hoogste meer ter wereld. Het ligt op iets van 3,6 kilometer hoog en ligt in zowel Peru als in Bolivia. Na aankomst zijn we naar de haven van de stad gewandeld als echte backpackers, ofja een van de weinige keren dat we de backpack op onze rug hebben. Puno wordt vaak beschreven als vieze industriestad en dat vieze klopten ook wel. Het stonk er en er waren veel (zwerf)honden. In de 'haven' hebben we wat gedronken bij een winkel of restaurant of dat in een wat gedronken. Ze verkochten hier alles, zonnebrillen, chips, vaseline, sigaretten, soep en ook chocolade. Zoals oma altijd zegt 'Chocolade is energie' dus hebben we maar even wat energie gekocht. Chocolade is moeilijk verkrijgbaar hier in Peru, ofja de fatsoenlijke repen of Maltesers maarja een maandje zonder is ook niet erg. Ze verkopen wel wat bonbons soms maar die liggen vaak achter slot en grendel omdat ze voor Peruaanse begrippen best duur zijn. Tijdens het drinken hebben we onze host gecontacteerd maar dat ging allemaal niet zo vlekkeloos. Na een tijdje kwamen we er achter dat hij bedoelde dat we naar een eilandgroep moesten komen met de taxiboot en vanuit daar zouden we opgehaald worden. Zo gezegd, zo gedaan. Na een klein halfuur kwamen we aan op een van de Uros eilanden. De zon was ondertussen onder en de (gevoels) temperatuur lag nóg lager. 'Gelukkig' had ik een korte broek aan en Maartje een tshirt. Het was er ondertussen 11 graden en we hadden de host nog maar eens gebeld dat we er waren, hij zou er aankomen. Na een minuut of tien was ie er nog steeds niet en hebben we onze vriendelijke taxiboot kapitein maar laten bellen. Dat ging wat beter dan in het voeten en handen Engels, hij zou er in drie tot vijf minuten zijn. Tien minuten later was ie er nog steeds niet dus de kapitein nog maar een belletje laten plegen. Ondertussen waren we bijna onderkoeld maar na een paar minuten was onze host er dan eindelijk, woehoe. Zoals bijna iedere Peruaan kwam ie met een big smile aangevaren en was ie super vriendelijk en grappig. Hij vertelde in z'n beste Engels wat over de omgeving en na een paar minuten waren we op onze eindbestemming, het eiland waar we sliepen. Hier werden we warm ontvangen door de 'eigenaar' van de lodges en hij vertelde wat over het leven op de eilanden. Het eiland is gemaakt van riet en ze wonen er met z'n gezin en zijn zwager. Ze gaan ongeveer eens per week naar de stad Puno voor de boodschappen maar voor de rest van de week zitten ze op het eiland. Na een tijdje was onze lodge klaar. De lodge was echt super, boven verwachting, mooi. Er stond een heater en die was ook echt nodig want het vroor bijna. Hiernaast hadden ze een
mooie douche en een ecologisch toilet, ohja ze hadden ook een groot bed met zes lagen dekens erover, thank god. We hadden ons omgekleed en klaargemaakt voor het diner. We aten samen met twee Duitse meiden in het koude restaurantje van het eiland. Het restaurant bestond uit twee tafels, niet dat je een echt groot restaurant voorstelt. We aten lekkere soep met kip en nog iets en daarna als hoofdgerecht kip met frietjes. Lekker was het zeker en met de nodige thee was het goed uit te houden in het restaurantje. Na het eten zijn we naar onze lodge gegaan en zijn we lekker met een kruik in bed gaan liggen. Hier was het goed te doen, zolang je onder de dekens bleef. We gingen op tijd slapen, met gordijnen open voor de zonsopkomst, want de wekker ging weer om 5:45.