Fietsdag 6: Seggiano - Gradoli

Vandaag is het maandag, de zesde fietsdag alweer. Wat gaat dat toch rap, nog maar twee dagen fietsen en dan zijn we in het heilige Rome. Op het menu van vandaag: een smakelijke rit van het bergdorpje Seggiano naar het aan het kratermeer gelegen Gradoli. Geserveerd met een portie klimmen en een afdaling als dessert. Om 7:30 ging de wekker, later dan gebruikelijk maar we konden (pas) om 8:00 ontbijten. Na een ontbijtje daarlden we het dorpje uit naar de doorlopende weg waar we gisteren eindigden. Zoals wielrenner Ide Schelling al eens eerder schreef over deze regio: ‘Het is hier geen meter vlak’. Dat klopt zeker, vanaf de eerste meters ging het alweer omhoog. En niet voor even maar eigenlijk wel een kilometer of zeven gok ik, daarna een heel klein stukje afdalen, toen weer omhoog tot dat we ongeveer 14 kilometer hadden gefietst. Dat was nog eens goed wakker worden, je merkte aan je ademhaling en benen dat het ochtend was. Iets na de top zijn we naar de supermarkt gegaan om wat brood, yoghurt en drinken te halen. Je kunt het maar beter bij je hebben dan dat je het nodig hebt en niet bij je hebt hè. Hier ook meteen allebei een donut gegeten want zoveel was het ontbijt nu eigenlijk ook niet. Na de pitstop was het gelukkig tijd om af te dalen, helaas ligt het wegdek er hier echt belabberd bij dus hoge snelheden werden niet echt behaald. Na de afdaling stond de volgende klim alweer op het programma, we reden over een weg met aan beide kanten begroeing, daardoor was het lastig om het (soms) mooie uitzicht vast te leggen. Hoe hoger we kwamen, hoe meer we in de bossen kwamen. We reden door ‘Riserva Naturale Monte Penna’, een natuurreservaat dus. Na ruim 4 kilometer klimmen kwamen we op een soort plateau. Hier ging het voor een kilometer of tien op en af totdat we bij Castell Azzara kwamen, daar bevond zich onze laatste supermarkt voor 40 kilometer. Dat betekende even een flesje drinken halen en lekker lunchen in de schaduw. Ze hebben hier watertappunten waar de lokale bevolking hun water (met of zonder bubbels) kan tappen. Vraag me af of het leidingwater hier zo bagger is of dat het natuurlijke bronnen zijn. Na de lunchpauze was het tijd om lekker af te dalen, ofja lekker. Het wegdek was nog even bagger als voorheen (sommige stukken in de klim waren zelfs volledig onverhard, het wegdek was er gewoon uitgehaald). En er stond wind tegen, misschien maar goed ook met dat soms gevaarlijke wegdek. Het uitzicht was wel schitterend, helaas had ik mijn SD kaart van m’n GoPro nog in m’n Chromebook zitten dus ik kon niet filmen. Toen we bijna 400 meter in hoogte gedaald waren kregen we een goeie kuienbijter. Maar gelukkig was het na deze kuitenbijter vlak tot licht aflopend op een schitterend wegdek. Dat kom je hier niet vaak tegen dus we konden genieten! Maar zoals jullie weten, aan al het moois komt een eind dus ook aan deze goede weg. Maaar we werden hierna vrijwel meteen getrakteerd op een schitterend uitzicht op het pittoreske (berg)dorpje Sorano. Bij dit dorp vond je vroeger kwikmijnen maar deze zijn sinds (eind)jaren 70 niet meer in gebruik. Het dorpje bevindt zich op onstabiele grond en de bewoners zouden eigenlijk weg moeten maar hebben het toch op een of andere manier voor elkaar gekregen dat het niet wegzakte. Onze route ging door het mooie Sorano, dat betekende dus dat we omhoog moesten. Achja, we zijn niet anders gewend ondertussen. Toen we boven waren zochten we eigenlijk een plekje in de schaduw om een banaan te eten maar die kwamen we niet echt tegen dus zijn we maar langs de weg onder een boom gestopt. Op de navigatie kon ik zien dat we onze laatste klim naderden, de klim naar het kratermeer. Dat betekende nog ruim 4 kilometer bergop, maar daarna konden we eigenlijk (uit)rollen naar onze accomodatie. Echter moesten we nog even langs de supermarkt in het laatste dorpje waar we door kwamen (op slechts 3km van onze slaapplek maar wel ruim 140 hoogtemeters (bergaf in dit geval)). Echter was deze supermarkt niet open (15:50), zoals sommige kleine winkels was deze winkel ook ‘s middags dicht. Hij zou pas open gaano m 17:00, dat duurde ons wat te lang. We hebben in het dorpje nog wat gedronken en een belegd broodje gegeten en zijn daarna doorgereden naar ons vakantiehuis. Vakantiehuis, want het is letterlijk een bovenverdieping voor vier personen in een vakantiehuis. Lekker met balkon en schitterend uitzicht op het meer. Achja, er zijn hier maar weinig hotels te vinden. Toen we aankwamen was het even zoeken naar de eigenaresse, we kwamen eerst haar moeder tegen. Ze stelde ons allemaal vragen in het Italiaans en ik kreeg het niet echt uitgelegd wat we precies kwamen doen en kon ook niet haar vragen beantwoorden. Gelukkig kwam na een paar minuten de eigenaresse er aan. Al sprak zij ook geen woord Engels, en ik geen woord Italiaans. Behalve wat basic woorden dan. Gelukkig bestaat er zoiets als Google Translate en kwamen we een heel eind. Ze liet ons mooie en grote verblijf zien, uitgerust met drie airco’s :o. Toen ze weer wegging begonnen pap en ik een beetje te brainstormen over het ontbijt van morgen, dat werd hier namelijk niet geserveerd. We wogen de opties af: 1. Terug naar het dorpje bergop om daar boodschappen te doen. 2. Morgenvroeg op lege maag een uurtje fietsen en dan in een dorpje ontbijt scoren. 3. Kijken of we bij een van de restaurantjes aan het meer een pizza kunnen meenemen zodat we morgen in ieder geval iets te eten hebben in de ochtend. Het werd optie 3, op de fiets rolden we weer een klein stukje naar beneden en belanden we bij een soort van strandtentje. Hier hebben we lekker pizza gegeten, meer serveerden ze nog niet om 18:40, en hebben we daarna nog wat gedronken. Toen we klaar waren uitgelegd of we nog een pizza en wat drinken mee konden nemen naar ons huisje en dat was gelukkig geen probleem. Weer terug naar het huisje en daar genieten van ons balkon met uitzicht. Blogje schrijven en de route van morgen maar eens bekijken.

Vandaag hebben we 78,98 kilometer gereden, 1.304 hoogtemeters overbrugd met een gemiddelde snelheid van 16.5 km/u. 

Morgen staat een langere rit op het programma, van Gradoli naar Civita Castellana, de een na laaste rit! Morgen tikken we 89 kilometer af en gaan we ongeveer 920 meter klimmen en 1.110 meter afdalen. Er is wat onweer voorspeld voor morgen maar hopelijk kunnen we het droog houden hier! Tot morgen :)