Dag 22: Huaraz

Dag 22: Huaraz
Vanochtend weer lekker uitgeslapen want we hadden geen tour op de planning. Om kwart over negen ging de wekker pas en een kwartiertje later zaten we aan het ontbijt. Na het ontbijt onze backpacks weer ingepakt want het is vandaag de laatste dag in Huaraz. Vandaag stond de hike naar laguna Wilcacocha op de planning. We gingen vol goede moed op pad naar de hoofdweg van Huaraz waar we een collectivo (klein openbaar vervoer busje) moesten hebben. Eenmaal bij de hoofdstraat aangekomen kwamen we erachter dat we onze zonnebrand waren vergeten, wel zo handig bij een UV index van 11. Weer terug naar het hostel om de zonnebrand op te halen en daarna weer terug naar de hoofdstraat, goed voor de stappenteller. Er kwamen in een paar minuten een flink aantal collectivo's voorbij maar niet die wij moesten hebben. Na een minuut of tien kwam er eentje aan de we moesten hebben, wij snel ingestapt en ons in het busje gefrot. Dit gaat allemaal ontzettend snel en het is echt een kunst hoe ze dit hier voor elkaar krijgen. We gaven aan aan de jongen die de deur open en dicht deed dat we er bij Wilcacocha uit wilden. Na een klein kwartier riep ie iets van Wilcacocha en daar moesten we uitstappen, alles op een Peruaans OV tempo, super snel dus. Eenmaal uitgestapt begon de klim, eerst over een zandweg maar al snel gingen we een 'shortcut' in. De zandweg verruilden we voor een steil pad met overal stenen, het was korter en een stuk leuker dan de zandweg vond ik. Na een paar minuten kwamen we wat locals tegen welke zeiden dat het maar een uur of anderhalf was naar de laguna, dat viel mee want online lazen we dat het wat langer zou duren. Na een tijdje kwamen we in een dorpje, ofja een kleine verzameling huizen, en hier konden we twee kanten op. Tijd voor de navigatie dus. We volgden kort de zandweg door het dorpje maar sloegen alweer snel een wandelpad in. Het viel ons meteen op hoeveel afval hier toch ligt en het lijkt ook nog dat de Peruanen dit zelf hier neer gooien, eeuwige zonde. We vervolgden onze weg over het wandelpad wat dezelfde soort weg was als de shortcut van het begin, een stijgend par met stenen dus. Het was al de hele dag goed zonnig dus we moesten goed water drinken want het zweet liep ondertussen wel van m'n gezicht, de zon maakte het warm want het was eigenlijk maar 21 graden gaf ie aan. Achja, het weer voor Huaraz klopt eigenlijk ook niet altijd hebben we meegemaakt. Toen we hierheen vertrokken gaf ie 70 tot 80% neerslag maar we hebben eigen alleen maar zon gehad! Ondertussen waren we denk ik wel al een uurtje ofzo onderweg en waren ongeveer op de helft. We gingen weer verder maar na een half uur zag Maartje het allemaal niet meer zo zitten, klimmen is niet d'r ding, dat is met deze vakantie wel duidelijk geworden. Na een rust- en drinkpauze begonnen we aan het laatste stuk van de klim. Na een half uurtje kwamen we ongeveer boven bij de laguna. De laguna stelt niet zoveel voor maar dat wisten we vooraf al. Daarentegen was het uitzicht wel echt super mooi! Vooraf hadden we ook al gelezen dat er best wat zwerfhonden bij de laguna zaten maar dit viel eigenlijk wel mee vonden we. Na een rondje om het meer gingen we ergens zitten om onze broodjes te smeren. Al snel hadden we gezelschap van twee Peruaanse kindjes. Zo attent als we zijn hebben we ze maar een koekje gegeven. Het meisje stelde allemaal vragen in het Spaans maar we verstonden er natuurlijk niks van. Ze snapten ook niet echt toen we in het Spaans aangaven dat we geen Spaans spreken. Na een tijdje gingen ze weer en konden wij beginnen aan onze welverdiende lunch, ofja dat dachten we we. Binnen no-time kwam er een zwerfhond naar ons toe die maar niet weg ging, niet echt chill als je wil eten. Er zat maar een ding op, verhuizen naar een lunch spot die niet aan het meer lag. Een minuutje bergafwaarts en we hadden een mooie hoop stenen gevonden zonder kinderen en zwerfhonden, pure winst. Het uitzicht was nog net zo mooi als helemaal bovenaan. We begonnen aan onze lunch, broodjes met een soort van hotdogs, lekker was het zeker. Na de lunch konden we weer naar beneden. We kozen ervoor om delen over het langere, maar minder steile, zandpad te lopen. Na iets meer dan een uurtje waren we weer beneden bij de bushalte. Bushaltes zijn er hier niet veel maar het is eigenlijk gewoon een plek naast de busroute waar je in en uit kunt stappen. Nog even wat te drinken gekocht bij een tentje naast de weg en daarna met de collectivo terug naar Huaraz. Maartje kon voorin, naast de bijrijder, en ik achterin. Handig was dit niet om tegelijkertijd uit te stappen. Ik zag Maartje op een gegeven moment uitstappen dus ik dacht 'shit, ik moet er ook uit'. Poging een om eruit te gaan mislukte echter. Na een minuutje stopte die weer, weer een poging gedaan maar in een propvol busje vanaf de achterbank gaat dat niet zo flexibel kan ik je vertellen. Driemaal is scheepsrecht zeggen ze, poging drie na een tijdje. Deze keer lukte het wel om eruit te komen, eindelijk. Stapt Maartje ook ineens uit, ook dacht 'Huh, jij was toch al uitgestapt?'. Dat bleek ook maar dat was dus om iemand eruit te laten. Nu waren we dus een (paar) halte(s) te vroeg uitgestapt, oeps. Achja, het was maar 800 meter naar het hostel en weer extra stappen. Na een korte wandeling kwamen we in het hostel waar we lekker gedoucht hebben en een restaurantje uitgezocht hebben. We hadden een tapas restaurant gevonden en dat leek ons wel wat. Toen we eenmaal het menu kregen in het restaurant bleek het niet echt een tapas restaurant te zijn maar gewoon een 'normaal restaurant'. Ik had pizza met scampi's en Maartje had kip met aardappeltjes en wat groenten. Een stukje carrot cake kon er als dessert ook nog wel bij. Tegenover het restaurant hadden we een kraampje gezien waar ze ijsrolletjes verkochten, geen idee hoe ik het anders moet noemen. Ik had al vaker video's gezien van zo'n soort ijs en dacht dit moet ik ook eens hebben. Hier lekker een ijsje met Oreo en aardbei besteld en deze opgesmikkeld aan het hoofdplein. Na een kort rondje over de kleding- en souvenirs markt gingen we naar een bar die we hadden uitgezocht op TripAdvisor. Deze was helaas dicht maar bij het tentje tegenover zag het er leuk uit dus zijn we daar gaan zitten. Onder het genot van cocktails hebben we wat potjes Uno gespeeld. Na een tijdje kwam er een liveband spelen, het is hier feest door onafhankelijksdag. Al snel kwamen er veel mensen op de muziek af en zo stonden er ineens zo'n 40 man om ons heen mee te zingen met de Peruaanse klappers van de liveband. Na een tijdje moesten we weer richting het hostel want we moesten rond 22:15 bij het busstation zijn en moesten in het hostel nog onze bagage ophalen. In het hostel aangekomen regelde de super hulpvaardige eigenaar een taxi voor ons. Ons lukte dat niet echt goed wanneer we er een nodig hadden. Met de taxi op naar het busstation en hier waren we dan ook op tijd. Bagage inchecken en hup in de nachtbus. Blogje schrijven en zo pitten want we komen alweer vroeg, rond een uur of zeven, aan in Lima als het goed is. Ohja, vergeten te vermelden maar wel leuk, de collectivo op en neer voor twee personen kostte maar 4 soles, iets meer dan een euro. Kunnen ze in Nederland nog wat van leren.