Dag 21: Huaraz

Dag 21: Huaraz
Vanochtend ging om half acht weer de wekker, ik was echter een uurtje eerder wakker. Een teken dat we hier sowieso genoeg slapen. Om acht uur gingen we ontbijten, een bananen smoothie en weer broodjes met jam. Meteen na het ontbijt werden we door het hostel naar de touroperator gebracht. Omdat het vandaag een nationale feestdag is kwamen ze ons niet ophalen want ze gingen er vanuit dat het veel te veel tijd zou kosten om in al die chaos iedereen op te halen. We moesten om half negen bij de operator zijn en dat waren we dan ook. Op de weg hierheen helemaal geen drukte of chaos gezien dus we zijn benieuwd als we vanavond terugkomen of het dan wat drukker is. Om negen uur zouden we vertrekken dus we gingen alvast in de bus zitten om een fatsoenlijke plaats te claimen. De bus is echt de vrolijkste bus die ik ooit gezien heb, groene bekleding met geel en hier en daar wat bloemenprint. Het was negen uur en er zaten nog maar een paar mensen in de bus, zou het dan tegen alle verwachtingen in niet druk zijn? Dat was het toch niet, de bus werd langzamerhand gevuld met voornamelijk Peruanen en een handje vol toeristen. We vertrokken een uur later dan gepland, om tien uur dus. Achja we zijn in Peru en hebben toch niet veel anders te doen hè. Een voordeel, zo kon ik lekker rustig de ontknoping van de een na laatste Tour de France etappe volgen. Ohja, in de tussentijd dat we aan het wachten waren in de bus kwamen er nog verschillende straatverkopers de bus in. Gek genoeg kopen voornamelijk de Peruanen hier wat van. Ook kwam er een soort van toeristische politie langs of iets in die richting. Ze wilden graag weten wat we gingen doen en met welke operator we meegingen. De tourgids spreekt alleen Spaans dus het wordt weer een zelfstandige tour zoals gisteren. Na een half uur stopten we voor het eerst. Bij een restaurantje kon iedereen naar de wc, coca thee drinken en zijn/haar eten voor vanavond doorgeven. We hadden vooraf al een blog gelezen welke aangaf dat er veel stops waren onderweg en dat je voornamelijk rijst met droge kip kon eten bij het restaurantje als avondeten/lunch. Voor ons werd het dus alleen een wc stop. Na een tijdje verder rijden veranderende de, eigenlijk best goede, verharde weg in een zandpad. Dit zandpad was nog best in orde voor Peruaanse begrippen. Na een ongeveer een kwartiertje op de zandweg stopten we voor stop nummer twee. Hier stonden wat kraampjes en er stond een flinke plant naast de weg. De gids vertelde trouwens in de bus best veel, helaas in het Spaans dus we snapten er natuurlijk niks van. Die plant blijkt een Puya Raimondi, ook wel Queen of the Andes genoemd, te zijn, die wel vijftien meter hoog kan groeien. Na een minuut of tien stopten we weer, nu stapte de chauffeur ook uit, dat is in Peru nooit goed. De spiegel bungelde half aan de bus dus die haalde die er maar even vanaf. Vijf minuten later was het tijd voor officiële stop drie, we stopten bij een stukje water wat met glas afgezet was. Hier was bruisend water te zien en vrouwtjes met alpacas met een zonnebril op, waarmee je op de foto kon. We hadden het eigenlijk al snel gezien dus gingen weer naar de bus. Tien minuten later was het tijd voor stop vier, geen idee waarom we nu stopten maar iedereen van de bus ging weer richting het water. Wij vonden het niet echt speciaal en verstonden er toch niks van dus wij gingen maar eens lunchen. Wat broodjes gesmeerd en weer lekk een belegd zoals gisteren. Na een minuut of twintig gingen we weer verder. Tien minuten later stopten we wéér, stop nummer vijf van vandaag. Hier stapten we gelukkig niet uit maar vertelde de gids wat er op het bord naast de weg stond. We stopten letterlijk om op een bord te kijken. Na de uitleg kachelden we weer vrolijk verder bergop. Na wat rijden was het ondertussen vijf voor twee en we waren bij de parkeerplaats, eindelijk. We moesten om 15:55 weer terug zijn bij de bus dus we hadden twee uur om naar boven te wandelen en de gletsjer te bekijken. De gemiddelde Peruaan hier in de bus loopt op sneakers en heeft een spijkerbroek aan, daarnaast zien ze er niet allemaal zo fit uit. Dat verklaart dan ook de rij voor de paarden voor de weg naar boven. Op onze weg naar boven kwamen we veel Peruanen tegen die weer naar beneden kwamen, de een nog bleker dan de ander. Zouden ze gewoon zo onsportief zijn of vinden ze de hoogte (5.000 meter) maar niks. Achja, als echte berggeiten waren we in een half uurtje boven. Hier een tijdje rondgewandeld van het meer naar het uitkijkpunt naar de gletsjer en weer terug naar het meer. Ook de nodige foto's gemaakt natuurlijk en daarna weer bergafwaarts naar de bus. Fun fact, de 'gletsjer' is eigenlijk helemaal geen gletsjer meer aangezien er geen extra ijs/sneeuw bijkomt in de winter. De gletsjer smelt dus constant waardoor ie er over x jaar waarschijnlijk niet meer zal zijn. We waren zo snel beneden als we boven waren dus waren we de eerste bij de bus. Na wat geklungel kreeg de buschauffeur de deur open, dit bewees maar weer eens de kwaliteit van de bus. Om vijf voor vier zouden we vertrekken maar met allemaal Peruanen in de bus werd dit natuurlijk weer kwart over vier. Volgens de planning zouden we om vijf uur weer terug zijn in Huaraz, een ding kon ik garanderen, dat gaat niet gebeuren. De terugweg heb ik maar geprobeerd om wat te slapen wat nog redelijk lukte. Rond een uur of zes waren we bij het restaurantje van vanochtend waar de hele bus, exclusief wijzelf, ging eten. We overwogen om een taxi terug naar Huaraz te pakken aangezien het maar een half uurtje was tot Huaraz. Uiteindelijk niet gedaan en iets over half zeven gingen we terug richting Huaraz. Rond half acht werden we in het centrum afgezet, 2½ uur later dan gepland. Ondertussen hadden we, ofja vooral ik, honger. Met het oog op morgen hebben we meteen wat broodjes gekocht en wat beleg. Hierna zijn we gaan eten, ik had Lomo Saltado met frietjes en Maartje een lekkere pasta. Hierna zijn we terug gewaggeld naar het hostel om lekker te douchen en te chillen. Morgen gaan we naar Wilcacocha, een laguna met mooi uitzicht. We gaan hierheen met de lokale bus, de collectivo ofzo, waarin ze het dubbele aantal mensen in proppen dan er eigenlijk in kunnen. Achja het is weer een ervaring en kost helemaal niks. De wandeling hierheen is zelfstandig dus zonder tourgids, moet goedkomen. Hierna gaan we nog voor een keer eten in Huaraz en dan om kwart voor elf 's avonds de nachtbus richting Lima.